Dziecko cudzoziemców urodzone w Polsce – jak zalegalizować jego pobyt i uzyskać akt urodzenia

Legalizacja pobytu dziecka urodzonego w Polsce

Jeżeli dziecko cudzoziemca urodziło się na terytorium Polski, to po uzyskaniu dla niego paszportu, należy wystąpić w imieniu dziecka do wojewody o wydanie zezwolenia na pobyt czasowy albo na pobyt stały.

Jeżeli dziecko urodziło się w okresie ważności wizy krajowej lub zezwolenia na pobyt czasowy cudzoziemca, wówczas może ubiegać się o zezwolenie na pobyt czasowy, którego udziela się na okres do dnia, w którym upływa termin ważności wizy krajowej lub zezwolenia na pobyt czasowy, udzielonych przedstawicielowi ustawowemu dziecka.

Jeżeli dziecko urodziło się po udzieleniu cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt stały lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE, wówczas dziecko może ubiegać się o zezwolenie na pobyt stały.

Jeżeli dziecko urodziło się w okresie ważności zezwolenia na pobyt czasowy udzielonego temu cudzoziemcowi, zanim jeszcze uzyskał pobyt stały lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE, to także może ubiegać się o zezwolenia na pobyt stały.

Uzyskania aktu urodzenia dziecka urodzonego w Polsce

Zasady rejestracji urodzeń w Polsce dla cudzoziemców są takie same jak dla obywateli polskich. Zgłoszenia urodzenia dokonuje się w urzędzie stanu cywilnego, który znajduje się w urzędzie miasta lub urzędzie gminy właściwych ze względu na miejsce urodzenia dziecka. Akt urodzenia sporządza kierownik urzędu stanu cywilnego na podstawie karty urodzenia albo karty martwego urodzenia przekazanej przez szpital oraz protokołu zgłoszenia urodzenia albo zgłoszenia urodzenia w formie dokumentu elektronicznego.

Zgłoszenia urodzenia dziecka dokonuje się w terminie 21 dni od dnia sporządzenia karty urodzenia, a w przypadku gdy dziecko urodziło się martwe – w terminie 3 dni od dnia sporządzenia karty martwego urodzenia.

Jeżeli nie dokonano zgłoszenia urodzenia w powyższym terminie, kierownik urzędu stanu cywilnego sporządza z urzędu akt urodzenia na podstawie karty urodzenia albo karty martwego urodzenia, z adnotacją o sporządzeniu aktu z urzędu, oraz informuje rodziców dziecka o jego sporządzeniu.

Status prawny cudzoziemca po ślubie lub rozwodzie  z Polakiem

Jaki jest status prawny pobytu w Polsce cudzoziemca po zawarciu związku małżeńskiego z Polakiem?

Jeśli cudzoziemiec wstąpił w uznawanym przez prawo polskie związek małżeński z obywatelem Polski udziela mu się, na jego wniosek, prawa pobytu czasowego dla członka rodziny obywatela Polski.

Jeżeli powyższe małżeństwo cudzoziemca z obywatelem Polski trwa co najmniej 3 lata, po upływie tego okresu cudzoziemiec może wystąpić z wnioskiem o udzielenie mu zezwolenia na pobyt stały, jeśli bezpośrednio przed złożeniem tego wniosku przebywał nieprzerwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres nie krótszy niż 2 lata.  Zezwolenie na pobyt stały udziela się na czas nieoznaczony. Zezwolenia wydaje właściwy wojewoda.

Należy jednak pamiętać, że pozwolenie na pobyt stały może zostać cofnięte, jeśli cudzoziemiec rozwiedzie się w ciągu 2 lat od dnia, w którym udzielono mu takiego zezwolenia. Mowa tutaj jednak o uzyskaniu prawomocnego orzeczenia rozwodu w ciągu 2 lat od udzielenia zezwolenia na pobyt stały. Samo tylko wszczęcie postępowania o rozwód nie spełnia tego warunku.

Jaki jest status prawny pobytu w Polsce cudzoziemca po rozwodzie z Polakiem?

Zezwolenia na pobyt czasowy dla członka rodziny obywatela Rzeczypospolitej Polskiej udziela się cudzoziemcowi, gdy pozostaje w uznawanym przez prawo Rzeczypospolitej Polskiej związku małżeńskim z obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej. Cudzoziemcowi posiadającemu zezwolenie na pobyt czasowy dla członka rodziny obywatela Rzeczypospolitej Polskiej udziela się kolejnego zezwolenia w przypadku rozwodu lub separacji cudzoziemca, gdy przemawia za tym jego ważny interes. Cudzoziemiec we wniosku powinien wykazać wspomniany ważny interes, którym będzie np. wspólne dziecko z tego małżeństwa, które zamieszkuje w Polsce. Zezwolenia na pobyt czasowy udziela się jednorazowo na okres nie dłuższy niż 3 lata. Innym sposobem zalegalizowania pobytu na terytorium RP będzie m.in. złożenie wniosku o pobyt czasowy w związku z pracą zarobkową czy prowadzeniem działalności gospodarczej bądź rozpoczęciem lub kontynuowaniem nauki na uczelni wyższej.

Czy cudzoziemiec może nabyć na własność nieruchomość położoną w Polsce?

Tak. Choć wiąże się to z pewnymi ograniczeniami. Należy rozróżnić nabycie nieruchomości (gruntu niezabudowanego lub gruntu zabudowanego m.in. domem jednorodzinnym) od nabycia samodzielnego lokalu mieszkalnego (np. w bloku lub kamienicy). Zasadą jest, że cudzoziemiec nabywający nieruchomość w Polsce musi otrzymać zezwolenie, które wydawane jest w drodze decyzji administracyjnej przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych. Jednak obowiązek ten nie dotyczy nabycia samodzielnego lokalu mieszkalnego, tj. wspomnianego wyżej nabycia mieszkania w bloku czy kamienicy. W tym przypadku cudzoziemiec może swobodnie nabyć samodzielny lokal. Nie jest również potrzebne zezwolenie do nabycia garażu lub udziału w garażu, jeżeli jest to związane z zaspokojeniem potrzeb mieszkaniowych nabywcy lub właściciela nieruchomości lub mieszkania.

Zezwolenie nie jest też potrzebne m.in. przy nabyciu nieruchomości przez cudzoziemca który zamieszkuje w Polsce co najmniej 5 lat od udzielenia mu zezwolenia na pobyt stały lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej lub przez cudzoziemca będącego małżonkiem obywatela polskiego i zamieszkującego w Polsce co najmniej 2 lata od udzielenia mu zezwolenia na pobyt stały lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej nieruchomości, które w wyniku nabycia stanowić będą wspólność ustawową małżonków. Zezwolenia nie wymaga ponadto nabycie przez cudzoziemca nieruchomości uprawnionego do dziedziczenia ustawowego w rozumieniu prawa polskiego po zbywcy nieruchomości, a zbywca nieruchomości jest jej właścicielem lub wieczystym użytkownikiem co najmniej 5 lat.

Co to jest Karta Polaka?

Karta Polaka jest dokumentem potwierdzającym przynależność do Narodu Polskiego i poświadcza, że jej posiadacz ma związane z nią określone uprawnienia.  Należy pamiętać jednak, że przyznanie Karty Polaka nie oznacza nabycia polskiego obywatelstwa. Karta Polaka nie jest też dokumentem uprawniającym do przekraczania granicy ani pobytu czasowego czy stałego w Polsce.

Kto wydaje Kartę Polaka?

Organem właściwym w sprawie przyznania Karty Polaka lub przedłużenia jej ważności jest konsul właściwy ze względu na miejsce zamieszkania wnioskodawcy, np. jeżeli osobą ubiegającą się o Kartę Polaka jest obywatel Ukrainy, organem właściwym do przyznania Karty Polaka jest konsul Rzeczpospolitej Polskiej na Ukrainie. Wyjątkowo, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia szybkiego i sprawnego dostępu osób zainteresowanych otrzymaniem Karty Polaka, Rada Ministrów w drodze rozporządzenia może wyznaczyć wojewodę jako organ właściwy w zakresie przyjmowania wniosków o przyznanie lub przedłużenie ważności Karty Polaka oraz wydania decyzji w tych sprawach, a także wskazać państwo pochodzenia osób mogących skorzystać z tej właściwości. Co do zasady, właściwym organem jest jednak konsul.

Jakie uprawnienia związane są z Kartą Polaka?

Posiadając Kartę Polaka cudzoziemiec korzysta z uprawnień takich jak:

• prawo świadczenia pracy bez zezwolenia na pracę,
• prawo podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej na takich samych zasadach jak obywatele polscy,
• prawo do świadczenia pieniężnego na częściowe pokrycie kosztów zagospodarowania i bieżącego utrzymania w Polsce, w przypadku złożenia wniosku o pobyt stały w Polsce,
• prawo pierwszeństwa przy ubieganiu się o pomoc finansową przeznaczoną na wspieranie Polaków za granicą,
• zwolnienie z opłat konsularnych za przyjęcie i rozpatrzenie wniosku o wydanie wizy krajowej w celu korzystania z uprawnień wynikających z posiadania Karty Polaka,
• zwolnienie z opłat konsularnych za przyjęcie wniosku i opracowanie dokumentacji w sprawie o nadanie obywatelstwa polskiego,
• prawo do korzystania ze świadczeń nieodpłatnej opieki zdrowotnej w stanach nagłych chyba, że umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, przewiduje zasady bardziej korzystne,
• prawo odbywania w Polsce studiów, studiów doktoranckich oraz innych form kształcenia, uczestniczenia w badaniach naukowych i pracach rozwojowych zgodnie z ustawą Prawo o szkolnictwie wyższym i ustawa o systemie oświaty,
• prawo do ulgi 37% przy przejazdach w pociągach osobowych, pospiesznych i ekspresowych, na podstawie biletów jednorazowych,
• prawo bezpłatnego wstępu do muzeów państwowych,
• prawo pomocy konsula, w ramach jego kompetencji i z zastosowaniem i poszanowaniem zwyczajów i prawa międzynarodowego, w sytuacji zagrożenia życia lub bezpieczeństwa.

Kto może otrzymać Kartę Polaka?

Karta Polaka może być przyznana osobie, która deklaruje przynależność do Narodu Polskiego i spełni łącznie następujące warunki:

• wykaże swój związek z polskością przez przynajmniej podstawową znajomość języka polskiego, który uważa za język ojczysty, oraz znajomość i kultywowanie polskich tradycji i zwyczajów,
• w obecności konsula Rzeczypospolitej Polskiej złoży pisemną deklarację przynależności do Narodu Polskiego;
• wykaże, że jest narodowości polskiej lub co najmniej jedno z jej rodziców lub dziadków albo dwoje pradziadków było narodowości polskiej,
• złoży oświadczenie, że ona lub jej wstępni nie repatriowali się lub nie zostali repatriowani z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, na podstawie umów repatriacyjnych zawartych w latach 1944-1957 przez Rzeczpospolitą Polską albo przez Polską Rzeczpospolitą Ludową z Białoruską Socjalistyczną Republiką Radziecką, Ukraińską Socjalistyczną Republiką Radziecką, Litewską Socjalistyczną Republiką Radziecką i Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich, do jednego z państw będących stroną tych umów.

Karty Polaka nie otrzyma osoba, która w chwili złożenia wniosku lub przyznania Karty Polaka posiadała obywatelstwo polskie lub posiadała zezwolenie na pobyt stały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Kiedy małoletnie dziecko cudzoziemca może otrzymać Kartę Polaka?

Osoby małoletnie nie otrzymują Karty Polaka automatycznie, po jej otrzymaniu przez rodziców. Kartę Polaka małoletni cudzoziemiec może otrzymać po złożeniu wniosku rodziców, gdy oboje rodzice posiadają Kartę Polaka lub kiedy jeden z rodziców posiada Kartę Polaka – za zgodą drugiego z rodziców wyrażoną w oświadczeniu złożonym przed konsulem. Przyznanie Karty Polaka małoletniemu, który ukończył 16 lat, może nastąpić jedynie za jego zgodą.

Czy muszę w Polsce posiadać meldunek?

Tak. W Polsce istnieje obowiązek meldunkowy zarówno wobec obywateli Polskich jak i wobec cudzoziemców. Cudzoziemiec nie będący m.in. obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, przebywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ma obowiązek zameldować się w miejscu pobytu stałego lub czasowego najpóźniej czwartego dnia, licząc od dnia przybycia do tego miejsca. Cudzoziemiec dokonuje zameldowania na pobyt czasowy lub stały w organie gminy/miasta właściwym ze względu na położenie nieruchomości, w której zamieszkuje. Do zameldowania należy wypełnić formularz zgłoszenia pobytu, który można pobrać w urzędzie miasta/gminy oraz przedłożyć umowę najmu mieszkania, paszport, wizę lub inny dokument pobytu.

Czy do meldunku zawsze potrzebna jest zgoda właściciela mieszkania?

Nie. Jeżeli cudzoziemiec posiada umowę najmu mieszkania, które wynajmuje, to może dokonać meldunku bez udziału właściciela mieszkania we właściwym dla miejsca położenia nieruchomości urzędzie gminy/miasta. W tym przypadku zgoda właściciela na meldunek nie ma znaczenia, albowiem cudzoziemiec legitymuje się ustawowym prawem do mieszkania, jakim jest umowa najmu, co jest wystarczające aby dokonać meldunku.

Czy na podstawie karty stałego pobytu mogę poruszać się po strefie Schengen?

Tak. Jednak należy pamiętać, że zarówno karta pobytu stałego jak i czasowego wydana w Polsce daje cudzoziemcowi prawo do wyjazdu do krajów Schengen i pobytu w nich przez okres 3 miesięcy w okresie kolejnych 180 dni w celu turystycznym. Podróżując po strefie Schengen należy mieć zawsze ważną kartę pobytu, paszport oraz ubezpieczenie zdrowotne. Karta pobytu stałego lub czasowego wydana w Polsce nie uprawnia cudzoziemca nienależącego do Unii Europejskiej do wykonywania pracy poza granicami Polski.

Czym różni się zezwolenie na pobyt stały od zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego?

Te dwa zezwolenia różnią się wyłącznie podstawą na jakiej mogą być wydane. Zezwolenie na pobyt stały otrzymają cudzoziemcy, którzy udowodnią więzy rodzinne z Polską, np. mają polskie pochodzenie czy małżonka Polaka. Pozostali cudzoziemcy mogą starać się o zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego, które wydawane jest cudzoziemcom przebywających w Polsce ze względów zarobkowych, tj. wykonywania pracy. Karta rezydenta długoterminowego UE jest wydawana na 5 lat, karta stałego pobytu na 10 lat.

Czy po upływie ważności karty rezydenta długoterminowego UE muszę złożyć kolejny wniosek o wydanie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego?

Nie. Zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE jest wydawane bezterminowo. Podobnie jest z kartą stałego pobytu. Oba te zezwolenia wydawane są bezterminowo. Natomiast karta rezydenta wydawana jest na okres ważności 5 lat, karta stałego pobytu na okres 10 lat. Przed upływem tego terminu należy złożyć wniosek o wydanie nowej karty pobytu rezydenta długoterminowego/stałego pobytu a nie nowy wniosek o zezwolenie na pobyt.

Czy jeśli studiowałem 5 lat w Polsce, mogę złożyć wniosek o wydanie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE?

Nie. Okres studiowania w Polsce zaliczany jest wyłącznie w połowie. Dlatego 5-letni okres studiów wliczany jest do okresu niezbędnego do wydania zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego w wymiarze 2 i pół roku. Wobec tego nie zostanie spełniona podstawowa przesłanka 5-letniego pobytu w Polsce.

Upłynął termin ważności karty pobytu a posiadam paszport biometryczny i mogę skorzystać z pobytu na podstawie ruchu bezwizowego. Czy muszę wyjechać z Polski a następnie wjechać na terytorium RP aby rozpocząć pobyt bezwizowy?

Nie. Aby rozpocząć pobyt w Polsce w ramach ruchu bezwizowego nie jest potrzebny wyjazd z Polski a następnie wjazd na terytorium RP. Pobyt na podstawie ruchu bezwizowego uruchamia się następnego dnia po zakończeniu ważności karty pobytu. Na terytorium RP w ramach ruchu bezwizowego można przebywać przez 90 dni w okresie 180 dni.

Czy na podstawie ruchu bezwizowego mogę poruszać się po całej Strefie Schengen?

Tak. Ruch bezwizowy uprawnia cudzoziemca do podróżowania nie tylko do Polski ale do wszystkich innych państw, będących w Strefie Schengen. Obowiązuje przy tym zasada łącznego pobytu w strefie państw Schengen w ruchu bezwizowym przez 90 dni w ciągu kolejnych 180 dni.

Mam w paszporcie wbitą pieczątkę potwierdzającą złożenie wniosku o pobyt. Czy mogę na podstawie takiej pieczątki opuścić terytorium Polski i wrócić do swojego kraju?

Tak. Pieczątka wojewody daje możliwość opuszczenia terytorium RP i wjechania do kraju pochodzenia cudzoziemca ale tylko wtedy gdy kraj, którego obywatelstwo cudzoziemiec posiada graniczy z Polską lub gdy cudzoziemiec posiada bezpośrednie połączenie lotnicze z Polski do kraju którego obywatelstwo posiada. Na podstawie pieczątki wojewody w paszporcie cudzoziemiec nie ma jednak możliwości powrotu do Polski. Ponowny wjazd na terytorium RP umożliwi wiza lub prawo do wjazdu bezwizowego.

Czy na podstawie pieczątki w paszporcie potwierdzającym złożenie wniosku o pobyt mogę podróżować po krajach Strefy Schengen?

Nie. Pieczątka w paszporcie nie uprawnia do podróżowania po Strefie. Pieczątka wojewody w paszporcie jest wyłącznie potwierdzeniem, że wniosek o pobyt (czasowy, stały lub rezydenta długoterminowego UE) został złożony do właściwego organu i nie zawiera braków formalnych a pobyt cudzoziemca jest legalny do czasu zakończenia postępowania.

Posiadam już pozytywną decyzję o udzieleniu zgody na pobyt. Czy na jej podstawie mogę podróżować?

Nie. Decyzja taka nie jest dokumentem uprawniającym do podróżowania za granicę. Aby przekraczać granicę niezbędne są karta pobytu oraz paszport. Na podstawie pozytywnej decyzji można jedynie opuścić terytorium RP w celu wjazdu do kraju, którego cudzoziemiec ma obywatelstwo, pod warunkiem, że kraj ten graniczy z Polską lub jest do niego bezpośrednie połączenie lotnicze.  Jednak by ponownie wjechać do Polski należy posiadać wizę  lub prawo do wjazdu bezwizowego.

Czym różni się umowa o pracę od umowy zlecenia?

Umowa o pracę zapewnia pracownikowi wiele uprawnień, których pracodawca nie może go pozbawić. W szczególności są to takie uprawnienia jak: prawo do odpłatnego urlopu wypoczynkowego czy zwolnienia chorobowego. Wypowiedzenie umowy o pracę wiąże się z koniecznością zachowania określonych terminów od wypowiedzenia umowy, co daje zatrudnionemu np. czas na znalezienie innej pracy. I tak, jeśli pracownik pracował u danego pracodawcy krócej niż 6 miesięcy, okres wypowiedzenia wynosi 2 tygodnie, jeśli co najmniej 6 miesięcy, okres wypowiedzenia wynosi jeden miesiąc. Natomiast jeśli pracownik pracował co najmniej 3 lata, okres wypowiedzenia wynosi 3 miesiące. Prawo pracy przewiduje również, że łączny okres zatrudnienia na podstawie umów o pracę na czas określony zawieranych między tym samym pracownikiem i pracodawcą, nie może przekraczać 33 miesięcy, a łączna liczba tych umów nie może przekraczać trzech. W sytuacji przekroczenia łącznego okresu trwania umowy na czas określony lub zawarcia kolejnej, czwartej umowy na czas określony, uznaje się, że zawarto umowę na czas nieokreślony, co wiąże się z szerszą ochroną prawną pracownika.

Sytuacja prawna osoby zatrudnionej na podstawie umowy o pracę jest znacznie korzystniejsza niż osoby zatrudnionej na podstawie umowy zlecenia. Zatrudniony w ramach umowy zlecenia nie posiada powyższych uprawnień. Umowa zlecenia rządzi się innymi przepisami, tj. wynikającymi z kodeksu cywilnego, które co do zasady nie przewidują żadnych rygorów dotyczących wypowiedzenia umowy czy płatnych urlopów wypoczynkowych. Umowa zlecenia może zostać zawarta na dowolny okres i być bez ograniczeń przedłużana.

Osoby zatrudnione na podstawie umowy zlecenie standardowo objęte są obowiązkowym ubezpieczeniem zdrowotnym, co umożliwia korzystanie z publicznej opieki medycznej. Istnieje także możliwość opłacanie składek na ubezpieczanie chorobowe, które jest dobrowolne. W przypadku zgłoszenia osoby zatrudnionej na podstawie umowy zlecenia do ubezpieczenia chorobowego ma ona prawo do wynagrodzenia w trakcie przebywania na zwolnieniu lekarskim (ale dopiero po okresie 90-dni nieprzerwanego opłacania składki na ubezpieczenie chorobowe). Aby zostać objętym dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym należy zadeklarować to pracodawcy przed podpisaniem umowy lub w trakcie jej trwania. Składka na ubezpieczenie chorobowe jest potrącana z miesięcznej pensji i wynosi 2,45% wynagrodzenia.

Zmieniłam nazwisko, czy w związku z tym muszę wymienić kartę pobytu?

Tak. Karta pobytu jest dokumentem potwierdzającym tożsamość cudzoziemca podczas jego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz uprawnia go, wraz z dokumentem podróży, do wielokrotnego przekraczania granicy bez konieczności uzyskania wizy. W związku z tym, wszystkie dane umieszczone na karcie pobytu powinny być aktualne, a zmiana danych wiąże się z koniecznością wymiany karty pobytu. Na dokumencie tym zamieszczone są m.in. takie dane jak imię (imiona) i nazwisko cudzoziemca. Dlatego zmiana nazwiska cudzoziemca wiąże się z obowiązkiem wymiany karty pobytu na dokument w którym zamieszcza się aktualne nazwisko jego posiadacza.

Wniosek o wymianę karty pobytu należy złożyć w terminie 14 dni po wystąpieniu przesłanek do jej wymiany, tj. w omawianym przypadku od chwili zmiany nazwiska, co zazwyczaj ma miejsce w dacie zawarcia związku małżeńskiego.

Kartę pobytu wymienia lub odmawia jej wymiany wojewoda właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca. Kartę pobytu w przypadku cudzoziemca, któremu udzielono zgody na pobyt ze względów humanitarnych, wymienia lub odmawia jej wymiany komendant oddziału Straży Granicznej lub komendant placówki Straży Granicznej, właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca.

Przebywam w Polsce na podstawie karty pobytu w związku z pracą, którą właśnie straciłem. Czy muszę zawiadomić o tym wojewodę?

Tak. Cudzoziemiec przebywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy i pracę ma obowiązek zawiadomienia na piśmie wojewody, który udzielił tego zezwolenia, w terminie 15 dni roboczych, o utracie pracy u któregokolwiek z podmiotów powierzających wykonywanie pracy, wymienionych w tym zezwoleniu.

Jeżeli cudzoziemiec wykona powyższy obowiązek, może legalnie przebywać na terytorium Polski w okresie 30 dni liczonych od dnia utraty pracy na rzecz podmiotu powierzającego wykonywanie pracy, wymienionego w zezwoleniu. W tym okresie powinien złożyć nowy wniosek o wydanie karty pobytu zgodnie z celem pobytu w Polsce, np. związanym z wykonywaniem pracy czy łączeniem rodzin. Po złożeniu wniosku następuje legalizacja pobytu do czasu prawomocnego zakończenia postępowania o wydanie karty pobytu.

Jeżeli cudzoziemiec nie dokona zawiadomienia o utracie pracy we wskazanym wyżej terminie, wojewoda cofnie zezwolenie na pobyt czasowy.

Kiedy można starać się o kartę rezydenta długoterminowego UE?

Cudzoziemiec, który przebywa w Polsce może złożyć wniosek o wydanie karty rezydenta długoterminowego UE, jeśli spełni jednocześnie następujące warunki:

1. przebywa legalnie i nieprzerwanie w Polsce przez co najmniej 5 lat,
2. posiada źródło stabilnego i regularnego dochodu wystarczającego na pokrycie kosztów utrzymania siebie i członków rodziny pozostających na jego utrzymaniu,
3. posiada ubezpieczenie zdrowotne,
4. posiada potwierdzoną znajomość języka polskiego.

Znajomość języka polskiego potwierdza się jednym z trzech dokumentów:

1. certyfikatem znajomości języka polskiego na poziomie B1,
2. świadectwem ukończenia szkoły podstawowej lub ponadpodstawowej lub szkoły wyższej z wykładowym językiem polskim,
3. świadectwem ukończenia szkoły lub uczelni z wykładowym językiem polskim za granicą.